Thuis concours rijden, een voor- of een nadeel? We vragen het aan Micky Morssinkhof, die dagelijks haar paarden traint op Paardensportcentrum Lichtenvoorde waar ook Jumping de Achterhoek zich afspeelt. 

Wat mogen we tijdens de twee weken van Jumping de Achterhoek van je verwachten? 

“Ik hoop dat ik me beide weekenden een keer in de prijzen rijd in een dikke proef. Ik kan Happy Girl en Elianca inzetten voor de hogere proeven. Elianca is wel in vorm. Recent sprong ze op Jumping Zwolle heel goed in een driesterrenranking tussen heel veel grote namen. Die proeven zijn echt niet makkelijk. Ik start ook nog wat jongere paarden, waaronder Gold Star, mijn grote beer. Weinig ervaring, maar echt een goed paard.”

Is het makkelijker of juist moeilijker om in ‘eigen huis’ deel te nemen aan concoursen?

“Dat is per paard heel verschillend. Sommige jonge paarden zijn thuis sneller spooky, kijkerig, als er thuis iets veranderd. Maar de hele piste ziet er zo anders uit dat het op een geheel ander concours lijkt. Thuisvoordeel is er niet echt. Je krijgt elke rubriek een ander parcours te springen en die zal voor iedereen even moeilijk zijn. Wel fijn is dat de paarden in hun eigen stal kunnen blijven en dat ik thuis kan slapen.”

Houd jij jezelf ook bezig met de organisatie? Wanneer is JDA voor jou geslaagd?

“Ja en nee. Het is moeilijk te combineren omdat ik momenteel negen paarden heb staan en er zeven of acht per dag rijd. Dan is de dag wel om. Maar papa vraagt weleens of ik kan meebeslissen. Ik probeer wel op de hoogte te blijven en mijn concourservaring in te brengen om bepaalde dingen te verbeteren op sportief gebied.”

Je ben bijna 22 en rijdt al vanaf je 14e internationaal, eerst bij de pony’s en later bij de paarden. Waar ben je het meest trots op? 

“Dat ik vorig jaar in Oliva, in Spanje, met Happy Girl tweede was in een Longines ranking proef tussen Katharina Offel en Annelies Vorsselmans. Die rijden echt fantastisch. Maar ook dat we de driesterren Grote Prijs op 1.50/1.55m niveau reden met maar één balkje. Op dat niveau is dat wel echt kicken.”

Wat is jouw motivatie om elke dag met de paardensport bezig te zijn? Hoe ga je om met minder goede resultaten? 

“Dat vraag ik me ook weleens af”, lacht ze. “In de paardensport is het heel normaal dat je pieken en dalen hebt, maar ik vind het best lastig als het niet goed gaat. Als het met een jong paard niet lekker loopt, ben ik snel van slag. Ik wil het heel graag goed doen en heb daardoor een verkeerd doel voor ogen, namelijk het goed doen. Maar je moet je focussen op het rijden zelf. Gevoelsmatig zijn mijn prestaties in de ring niet constant genoeg. Daar werk je elke dag aan in de training. Ook al lukt het niet op concours, de dag erna zit ik toch weer in het zadel. Een vrije dag geef ik mezelf zelden.”

Een deel van Paardensportcentrum Lichtenvoorde staat in de steigers. Waar zijn jullie mee bezig en wat zijn de toekomstplannen?

“In de oude boerderij komt een nieuwe sportstal met alles erop en eraan. Dan hebben we de in- en uitloop tijdens de vele concoursen die we hier organiseren ook niet meer en heb ik een rustig plekje voor mezelf en mijn paarden. Wat de toekomst betreft, ik zie mezelf niet iets anders buiten de paarden doen. Ik zou het nog wel heel leuk vinden om een paard te hebben voor een echt hoge proef. Ik zeg vaak: ‘Ik kan dat niet’, maar als je een paard hebt dat je overal mee naar toeneemt kan het toch een stuk makkelijker worden. Ze zeggen niet voor niets ‘je bent zo goed als je beste paard’. Verder vind ik het opleiden van een vijfjarig talentvol paard ook echt leuk en zijn we nu iets meer bezig met de handel. Dat moet ook, want als we alleen maar paarden blijven kopen zijn de nieuwe stallen straks snel vol.” 

Dit artikel is gepubliceerd in de jaarlijkse uitgave over Jumping de Achterhoek

Auteur: Wendy Scholten
Foto: Digishots